Prof. dr. E.P. (Erik) Verlinde

Theoretisch Natuurkunde, Universiteit van Amsterdam, Spinozalaureaat 2011

Erik Verlinde-001.jpg
Erik Verlinde

Erik Verlinde (1962) is theoretisch natuurkundige aan de Universiteit van Amsterdam. Hij onderzoekt de bouwstenen van het heelal. Hij is een internationaal gevierd expert in de snaartheorie, een theorie die de zwaartekracht en de kwantummechanica samenvoegt. De referenten typeren Verlinde als creatief, vindingrijk en ambitieus.

Verlinde heeft een viertal grote doorbraken op zijn naam staan. Als jonge promovendus behaalde Verlinde wereldfaam met zijn Verlinde-formule. Deze formule wordt inmiddels veel gebruikt door natuurkundigen en wiskundigen. Samen met zijn tweelingbroer Herman, met Edward Witten en met Robbert Dijkgraaf stelde Verlinde de Witten-Dijkgraaf-Verlinde-Verlinde-vergelijkingen op. Snaartheoretici gebruiken deze vergelijkingen bij hun berekeningen. In 2000 ontwikkelde Verlinde de Cardy-Verlinde-formule. Verlinde baarde tevens opzien met zijn theorie om de zwaartekracht te verklaren. Verlinde stelt dat zwaartekracht geen fundamentele kracht is, maar samengesteld is uit andere krachten. Als de zwaartekrachtstheorie van Verlinde klopt, heeft dat grote gevolgen voor ons denken over het universum en zijn ontstaansgeschiedenis.

Erik Verlinde studeerde natuurkunde aan de Universiteit Utrecht. Hij deed zijn promotieonderzoek in de Utrechtse groep van Bernard de Wit en Nobelprijswinnaar Gerard ‘t Hooft. Na zijn promotie in 1988 vertrok Verlinde voor enkele jaren naar Princeton, het meest vooraanstaande instituut in zijn vakgebied. In 1993 trad Verlinde toe tot de permanente staf van CERN. De Universiteit Utrecht benoemde Verlinde in 1996 tot hoogleraar natuurkunde. In 1999 volgde een hoogleraarsbenoeming aan de Princeton University. In 2003 werd Verlinde hoogleraar natuurkunde aan de Universiteit van Amsterdam