Prof. dr. D. (Detlef) Lohse


Prof. dr. D. (Detlef) Lohse, Natuurkundige aan de Universiteit Twente. Hij gaf de wereldwijd erkende verklaring van sonoluminescentie, het verschijnsel dat een microbelletje onder invloed van geluid licht kan uitzenden.

Lohse, Detlef - 2005.jpg
Prof. dr. D. (Detlef) Lohse Natuurkunde, Universiteit Twente, Spinozalaureaat 2005 (credits: NWO/Arie Wapenaar)

Detlef Lohse (1963) is hoogleraar Vloeistofdynamica aan de Universiteit Twente.

Professor Lohse ontving de NWO-Spinozapremie voor zijn doorbraken op het gebied van sonoluminescentie en zijn onderzoek op het gebied van warmtetransport en turbulentie.

Detlef Lohse (Hamburg, 15 september 1963) studeerde in 1989 af in de theoretische kernfysica in Bonn en promoveerde in 1992 summa cum laude aan de Universität Marburg op theorie van turbulentie. Hierna werkte hij als postdoc aan de Universiteit van Chicago en de Universität Marburg. In 1997 werd hij 'Privatdocent' aan deze laatste universiteit en sinds 1998 is hij hoogleraar Vloeistoffysica aan de Universiteit Twente. In maart 2005 benoemde deze universiteit hem tot universiteitshoogleraar.

Detlef Lohse heeft een grote reputatie opgebouwd op het gebied van onderzoek naar stromingsleer, turbulentie en granulaire media. Hij geniet wereldwijde faam door zijn verklaring van sonoluminescentie. Sonoluminescentie is het verschijnsel dat een klein gasbelletje onder invloed van ultrasoon geluid licht kan gaan uitzenden doordat de temperatuur oploopt. Lohse combineerde concepten uit de vloeistofdynamica, akoestiek, chemie, thermodynamica en plasmafysica om een verklaring te geven voor dit verschijnsel. Dit was een beslissende stap in het wetenschapsveld. Zijn verklaring wordt nu algemeen geaccepteerd.

Ook voorspelde hij hoe het warmtetransport in een turbulente vloeistof afhangt van de warmtetoevoer. Hij beschreef in een model de fysische verschijnselen in een vloeistof die aan de onderkant wordt verhit en aan de bovenkant wordt afgekoeld. Zijn theorie is later experimenteel bevestigd. Het artikel waarin hij zijn theorie uiteenzet, is inmiddels een citatieknaller.

Als een van de weinige niet-Amerikanen is hij in 2002 benoemd tot Fellow van de American Physical Society, nadat hij in hetzelfde jaar tot lid was verkozen van de Duitse Akademie der Naturforscher 'Leopoldina'. Hier is hij in de Natuurkundesectie het jongste lid. Sinds april van dit jaar is hij ook benoemd tot lid van de KNAW. Lohse publiceerde tot op heden ongeveer 100 artikelen in wetenschappelijke tijdschriften, waarvan 7 in Nature of Science en 25 in Physical Review Letters. Zijn werk trekt vaak de aandacht van de algemene pers. Zo rapporteerde de New York Times uitvoerig over zijn onderzoek aan bepaalde garnalen die met hun scharen luchtbelletjes laten imploderen, wat gepaard gaat met lichtflitsjes en verstoring van de onderwatercommunicatie. Lohse doopte dit proces 'Shrimpoluminescentie'.

Lohses werk kenmerkt zich door de directe interactie van theorie, experimenten en numerieke simulaties. Na zijn komst naar Twente heeft hij een sterke groep opgebouwd op deze terreinen. Referenten noemen Lohse een gedreven onderzoeker die op jonge leeftijd al veel heeft bereikt. Hij is een harde werker en eist veel van zichzelf en zijn medewerkers. Lohse is internationaal opinievormend en zijn werk inspireert andere onderzoekers in de hele wereld. Hij is een academisch leider van formaat met een uitstekende groep. Of zoals een referent het stelde: Lohse is een persoon waar men naar luistert, omdat hij iets te vertellen heeft.